Παρασκευή 10 Ιουνίου 2011

Ενημέρωση για την διεκδίκηση της ειδικής παροχής των 175 ευρώ

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ
ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΕΙΔΙΚΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ
ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΕΙΔΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ
(ΠΟΣΕΕΠΕΑ)
Βερανζέρου 14, Αθήνα www.poseepea.blogspot.com poseepea@yahoo.gr
Tel: 6974714206



Αθήνα 9/6/2011
Α.Π: 70
ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ


ΘΕΜΑ: « Ενημέρωση για την διεκδίκηση της ειδικής παροχής των 175 ευρώ»


Συνάδελφοι-ισσες


Σχετικά με τη διαδικασία συνέχισης της δικαστικής διεκδίκησης της ειδικής παροχής των 175 ευρώ, η ΠΟΣΕΕΠΕΑ, επισημαίνει τα εξής:

Υπάρχουν δύο απόψεις, οι οποίες εκπορεύονται από έγκριτους Νομικούς.
• Η μία άποψη έχει να κάνει με την υποβολή αγωγής μέχρι τις 30 Ιουνίου 2011.(Η συνέχιση της δικαστικής διεκδίκησης αφορά στο χρονικό διάστημα Ιούνιος 2009-Ιούνιος 2011.)
• Και η δεύτερη, με την υποβολή νέας αίτησης στην Υπηρεσία με το αίτημα« Παρακαλώ, για το διάστημα από την υποβολή της προηγούμενης αίτησής μου, μέχρι σήμερα, να μου χορηγήσετε την ειδική παροχή των 176€». Με την ενέργεια αυτή, διακόπτεται η παραγραφή διεκδίκησης της απαίτησης, δεν διασφαλίζονται όμως οι αναλογούντες τόκοι του ποσού που διεκδικούμε.

Ας σημειωθεί εδώ πως το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο (ΑΕΔ), δεν έχει εκδώσει ακόμη απόφαση σχετική με τη διάρκεια παραγραφής των οικονομικών απαιτήσεων από το Δημόσιο(2 ή 5 έτη). Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, τον Ιούνιο του 2009, αποφάσισε ότι έχει 5ετή διάρκεια η παραγραφή αξιώσεων δημοσίου και ιδιωτικού τομέα.
Η ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας(ΣτΕ), αποφάσισε υπέρ της 5ετούς παραγραφής. Ο Άρειος Πάγος όμως, τάσσεται υπέρ της 2ετούς παραγραφής των αξιώσεων των υπαλλήλων.

Όπως και να έχει, το θέμα αυτό θα κριθεί οριστικά σε λίγο καιρό από το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο(ΑΕΔ).

Οι αγωγές που έχουν εκδικασθεί έως τώρα, δικαιώθηκαν πρωτοδίκως και συνεχίζουν τη διαδικασία μέχρι την τελεσίδικη απόφαση.

Κάθε συνάδελφος λοιπόν, συνεκτιμώντας τα παραπάνω δεδομένα, ας αποφασίσει αυτοβούλως, ποια εκ των δύο νομικών απόψεων, επιθυμεί να ακολουθήσει.



Για το Δ.Σ



Ο Πρόεδρος Η Γ. Γραμματέας







Βούγιας Βασίλης Κατσούλη Παναγιώτα



Δευτέρα 6 Ιουνίου 2011

ΑΣ ΠΟΥΜΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΜΕ Τ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥΣ

Αρθογράφος Βασίλης Βούγιας

Αθήνα 6/6/2011

ΑΣ ΠΟΥΜΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥΣ

Από τότε που οι κοινωνικοοικονομικές ελίτ της χώρας αποφάσισαν δια των εκπροσώπων τους (πολιτικούς –media-κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες, κ.λ.π), να φανερώσουν στο σύνολο του Ελληνικού λαού, μιαν όψη της τραγικής κατάστασης στην οποία έχει περιέλθει η χώρα εξαιτίας τους, η σύγχυση, η ανασφάλεια και ο φόβος εισέβαλλαν ορμητικά μέσα μας, εξοβελίζοντας κάθε δυνατότητα λογικών συνειρμών και σκέψεων.

Διότι αν σκεφτούμε με την απλή λογική θα δούμε, πως ακόμα και αν ο καλός Θεός της Ελλάδας, διέγραφε, το, κατά πολλούς εικονικό, τεράστιο χρέος της χώρας και μας έδιδε την ευκαιρία να ξεκινήσουμε από την αρχή, εντός ολίγων ετών και πάλι θα βρισκόμασταν χρεωμένοι με τεράστια ποσά. Κι αυτό γιατί τα έξοδα, κάθε χρόνο, αυτής της χώρας, σύμφωνα με το Υπ.Οικονομικών είναι 60 δις ευρώ, συν 16 δις ευρώ οι τόκοι, σύνολο 76 δις ευρώ, ενώ τα έσοδα 45 δίς ευρώ. Δηλαδή, χωρίς να υπολογίσουμε τους τόκους, μπαίνουμε «μέσα» 15 δις κάθε χρόνο.

Το πρόβλημα αυτό λύνεται, πάντα λογικά σκεπτόμενοι, είτε με μείωση των κρατικών δαπανών, είτε με τη σύλληψη της φοροδιαφυγής, (η οποία στη χώρα μας, χώρα της λεβεντιάς και του φιλότιμου, είναι τεράστια), είτε με συνδυασμό και των δύο επιλογών.

Εκ του αποτελέσματος, όμως, φαίνεται πως δεν αποτελεί επιλογή των ελίτ, που ιστορικά καταδυναστεύουν τον τόπο, ούτε η περιστολή των πελατειακών δημοσίων δαπανών, ούτε η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής.

Οι κομματικές συντεχνίες, διαχρονικά, παρήγαγαν και πωλούσαν θέσεις εργασίας, στο στενό και στον δημόσιο τομέα, αλλά και στον κατ ευφημισμόν ιδιωτικό τομέα της χώρας, ο οποίος στην πλειονότητά του, πλην φωτεινών εξαιρέσεων, ήταν και είναι, διαπλεκόμενα κρατικοδίαιτος. Ακόμα και σήμερα υπάρχουν οργανισμοί χωρίς αντικείμενο, απίθανες μη κυβερνητικές οργανώσεις χρηματοδοτούνται από το κράτος, στρατιές «συμβούλων» στελεχώνουν γραφεία αξιωματούχων, στους ΟΤΑ, στις Περιφέρειες στον στενό και στον ευρύτερο Δημόσιο τομέα, παντού. Οι επιπλώσεις των γραφείων των Διευθυντών αλλάζουν ασκαρδαμυκτί, μόλις αναλάβουν. Κρατικά αυτοκίνητα, αμύθητοι λογαριασμοί κινητών τηλεφώνων, εκτός έδρας που δεν έγιναν ποτέ, ανύπαρκτες υπερωρίες «εργασιομανών» υπαλλήλων, τόνοι σπαταλημένου χαρτιού , πεταμένη στον κάλαθο των αχρήστων γραφική ύλη, ενοίκια που καταβάλλονται για οικήματα που έπαψαν να χρησιμοποιούνται. Ακόμα και σήμερα το κράτος δεν έχει περικόψει τη σπατάλη του. Για ποιό λόγο άλλωστε.

Όσον αφορά στη φοροδιαφυγή, όλοι μας ξέρουμε πολύ καλά, ποιες επαγγελματικές τάξεις και ποιοί επαγγελματίες που εξασκούν μάλιστα και «λειτούργημα», φοροδιαφεύγουν συστηματικά και προκλητικά. Μόνο που αποτελούν μέρος των ελίτ που προαναφέραμε και έτσι δεν πρόκειται να υπάρξει πολιτική βούληση για τη σύλληψη της φοροδιαφυγής. Ας το πεί κάποιος και σ αυτούς τους έρμους τους Τροϊκανούς, που ακόμη αναρωτιούνται, γιατί ενώ γκρεμίζονται όλα, απόδειξη από τους ευγενείς αυτούς επαγγελματίες δεν κόβεται.

Κόβονται όμως οι πενιχροί μισθοί και συντάξεις των μη προνομιούχων Ελλήνων και αποσαθρώνεται σταδιακά κάθε μορφή Δημόσιας Παιδείας, Υγείας και Κοινωνικής Προστασίας, υπό την αιγίδα ξένων τοποτηρητών-δανειστών.

Με το αιτιολογικό και τη μόνιμη επωδό ότι λεφτά δεν υπάρχουν τελικά.

Όμως λεφτά θα υπάρξουν όταν ως οικονομία θα έχουμε πρωτογενή πλεονάσματα.

Και πρωτογενή πλεονάσματα θα έχουμε, όταν θα υπάρξει εξορθολογισμός του Δημόσιου τομέα, όταν θα πάψει η εξόφθαλμη ατιμωρησία των πολιτικών και των κρατικών αξιωματούχων και υπαλλήλων, όταν θα υπάρξει πολιτική βούληση για περιστολή της φοροδιαφυγής και όταν ο Ιδιωτικός τομέας απαγκιστρωθεί από την μέγγενη της διαπλοκής με το Κράτος.

Έως τότε κατά τη γνώμη μου αυτό που οφείλουμε να κάνουμε είναι να απαιτήσουμε τον επαναπροσδιορισμό όλων των πολιτικών συνθηκών στη χώρα. Να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις μιας εξουσίας που θα επιβάλλει τα συμφέροντα των πολιτών. Των πολιτών που γεμίζουν τις πλατείες εδώ και μέρες και που συνιστούν ένα μεγάλο ρεύμα το οποίο είναι ανομοιογενές με αντιφατικές τάσεις, χωρίς μια στοιχειώδη ιδεολογικοπολιτική βάση από την μία πλευρά, αλλά αρκετά «επικίνδυνο», στο βαθμό που αποδοκιμάζει στο σύνολο τους τις κυβερνητικές επιλογές και αναγκάζει τα μέσα ενημέρωσης να το «αγκαλιάσουν» και να μας το προτείνουν περίπου σαν «πρόταση εξόδου», όχι από την κρίση, αλλά από το σπίτι.

Βασίλης Βούγιας